Koken voor wie het nodig heeft
Voordat Cees zich als thuiskok aanmeldde bij Stichting Thuisgekookt, kookte hij al een tijd in een buurthuis. Eens in de vier weken kookte hij dan voor mensen die minder daadkrachtig waren en voor een klein prijsje een maaltijd konden krijgen. Fijn om te doen. Toen dat buurthuis stopte, bleef zijn motivatie om te koken voor anderen bestaan. Het was zijn vrouw die hem op het idee bracht om zich aan te melden bij Stichting Thuisgekookt; zij had een oproep gezien in een wekelijkse krant. En zo kwam Ton bij hem terecht.
Iedere keer is het geweldig wat Cees kookt. Heel gevarieerd. Ik neem het zoals het is.
Maaltijdzoeker Ton
Als er een leegte ontstaat
Ton (91) ontdekte Stichting Thuisgekookt via het web. Hij kende de stichting nog niet en vroeg aan zijn vrouw: ‘Is dat wat voor ons? Ik ben niet zo’n kok.’ Zijn vrouw werd slechtziend en later blind. In hun 60 jaar huwelijk had Ton nauwelijks hoeven koken; zij deed dat graag en altijd uitstekend. Toen dat niet meer ging, probeerden ze verschillende maaltijdservices, maar dat viel tegen. Inmiddels is Ton’s vrouw overleden en kijkt hij uit naar de twee vaste dagen dat Cees komt. ‘Doe maar Hollandse pot, of nasi of macaroni,’ zegt Ton altijd.
Dat smaakt altijd naar meer
De verse maaltijden doen Ton goed. Een praatje, een grapje; soms bespreken ze ook praktische dingen. Laatst gaf Ton poppen van zijn overleden vrouw mee voor de kinderen van Cees. ‘Cees is een gezellige kerel, een vriend. Ik ben blij dat hij iedere dinsdag en woensdag langskomt.’
Een bord extra kost geen moeite
Cees kookt graag met de pot mee; één bord extra kost hem geen moeite. Of hij nu voor zes, zeven of acht personen kookt, het voelt voor hem heel natuurlijk. Zijn vrouw helpt waar nodig en als Cees op vakantie is, springt zijn zus in. Zijn collega’s vinden het leuk dat hij dit doet: niet iedereen verwacht het, maar niemand verbaast het, omdat het met koken te maken heeft.
Geen omkijken naar de praktische kant
Alles wordt door Stichting Thuisgekookt netjes geregeld, waardoor Cees en Ton nergens omkijken naar hebben. Voor Cees is het een manier om betrokken te zijn bij zijn buurt en de saamhorigheid in Katwijk te ervaren. Zolang hij kan, wil hij hiermee doorgaan. Voor Ton betekenen de twee vaste maaltijden rust. De overige dagen vult hij samen met zijn kinderen in: één avond eten ze mee, één avond eet hij in een zaaltje in Katwijk en in het weekend maakt hij eenvoudige gerechten zelf.
Een gift die je iemand geeft
Ton is erg enthousiast over Stichting Thuisgekookt. Hij vroeg zelfs folders op en legt die neer bij de grote verenigingen waar hij lid van is. Waar hij kan, vertelt hij over de stichting. ‘Ik ben ermee verbonden.’ Hij vindt het betaalbaar, waardevol en een schitterende stichting voor heel veel mensen. ‘Iedere keer is het geweldig wat Cees kookt. Heel gevarieerd. Ik neem het zoals het is.’ Ton hoopt dat meer thuiskoks zich aanmelden. ‘Ik hoop dat mensen bereid zijn om eten klaar te maken voor een ander. Het is bijzonder. Een gift die je iemand geeft.’
